Rozdział 9

"Pocałunek to milion słów, które chciałbym Ci powiedzieć w jednej sekundzie"

- AnaMari

[Andy]

- Ty jesteś ślepy, do cholery? – warknąłem na Ash’a, odciągając go od blondi, która zbulwersowana wydęła usta.

- O co ci chodzi? – zapytał z niezrozumieniem wymalowanym na ustach. Walnąłem go w tył głowy, na co jęknął – Au!

- Ty frajerze, przecież Eff chce z tobą pogadać – zniżyłem głos do szeptu – Puk, puk! Francja, Paryż, Eiffla. Czy to tak dużo do zrozumienia? – teraz Ashley uderzył się prosto w czoło – Po za tym ona nie jest wcale taka fajna – skierowałem wzrok na blondynkę, która oparła się o barierkę i nerwowo uderzała swoimi paznokciami o poręcz.

- Ale ze mnie idiota – stwierdził basista, a ja bez skruchy się z nim zgodziłem, tym razem obserwując Effie, która rozmawiała z naszym gitarzystą. Była smutna.

- Zabierz ją gdzieś dzisiaj. Jutro jedziemy. Dziewczyny kochają romantyzm  – poradziłem tylko, po czym zabrałem się za robienie zdjęć dla własnej laski.

[Effie]

Było późne popołudnie, kiedy wróciliśmy do hotelu. Położyłam się na łóżku. Odmówiłam obiadu. Nie miałam ochoty na żadne towarzystwo. Nie miałam pojęcia czy to z powodu Ashley’a, czy czegoś innego. Wtedy do pomieszczenia wkroczył Jake i usiadł na łóżku, które cicho zatrzeszczało. Położył rękę na moich plecach.

- Przyniosłem ci trochę ciasta – usłyszałam jego głos. Odwróciłam się od ściany i podziękowałam cicho – Nie chcę ci przeszkadzać, więc pójdę się przejść – oznajmił po chwili.

Zjadłam trochę posiłku, po czym do pokoju wpadli Sammi i Jinxx. Chcieli mnie rozśmieszyć. Oczywiście im się udało. Graliśmy w berka i chowanego, po całym hotelu, aż w końcu obsługa wyrzuciła mnie i Sammi ze schowka na szczotki.

- Mam was – ryknął Jeremy wyskakując zza lady recepcji. O dziwo, kobiecie za biurkiem nie przeszkadzało to, że stoi on na jej biurku w tym papierach i dokumentach.

Wszyscy zaczęliśmy się śmiać. Nagle poczułam jak ktoś puka mnie w ramię.

- Ashley? – lekko zaskoczona oraz zła odwróciłam się w jego stronę. Nasza para zdążyła w tym czasie gdzieś zniknąć - Co się dzieje? Nie jesteś teraz ze swoją dziewczyną? – zakpiłam.

- Co? Nie! Słuchaj, Effie masz 20 minut, aby się ładnie ubrać – powiedział krótko, dopiero teraz zauważyłam, że nieźle się wystroił. Miał na sobie czarną koszulę na guziki i ciemne jeansy – Czekam pod hotelem – rzucił przez ramię odchodząc.

Nadal byłam trochę zła, ale zaciekawiła mnie jego tajemniczość. Tak więc pobiegłam do windy, po drodze wpadając na czerwono-włosą.

- Sammi, musisz mi pomóc – pociągnęłam ją z rękę i po chwili byłyśmy w pokoju, skąd wypchnęłam za drzwi Andy’ego i Jake’a.

- Jezu, przecież ja nie mam tu nic szykownego – jęknęłam.

- Spokojnie. Zaraz będę – odparła Doll i po pięciu minutach wróciła z błękitną sukienką do połowy ud, która ciągnęła się z tyłu do okolic kostek. 

- Piękna – oniemiała dotknęłam delikatnego materiału – Bardzo szykowna.

- Nigdy jej nie nosiłam, chcę żeby była twoja – mrugnęła do mnie, podając mi materiał.

- Ale… - zaczęłam, ale Sammi przyłożyła mi palec do ust.

- Znajdźmy ci jakieś buty – zaproponowała, lecz ja wzięłam stare, przetarte trampki. Dziewczyna wzruszyła ramionami, śmiejąc się cicho. Po zrobieniu delikatnego makijażu , byłam gotowa do wyjścia. Gdy wyszłam, przed hotelem zauważyłam taksówkę, a na niej opartego Ashley’a.

- Gotowa? – spytał – Spóźniłaś się o minutę – prychnęłam cicho.

Taksówka ruszyła, a ja próbowałam rozgryźć gdzie wiezie mnie basista. Zaczęły mi się pocić ręce więc musiałam co chwila wycierać je o chusteczkę higieniczną. Mijaliśmy wiele miejsc, a ja pytałam tego uparciucha gdzie jedziemy. Niestety nie dał się.

W końcu taksówkarz zatrzymał się na ulicy Boulevard de Courcelles. Spojrzałam pytającym wzrokiem na mojego towarzysza, ale on tylko się uśmiechnął. Dopiero po chwili dotarło do mnie gdzie jesteśmy.

- Parc Monceau – szepnęłam.

Ten park był niesamowicie piękny, szczególnie wieczorami, kiedy nikogo tu nie było. Zielone drzewa, małe wysepki nad jeziorkami, mosty i kwiaty

- Można prosić? – Ashley wyciągnął do mnie rękę. Chwilę się zawahałam, ale chwyciłam jego dłoń. Po paru minutach doszliśmy do białego mostka. Weszliśmy powoli i dopiero teraz zauważyłam mały stolik stojący po środku na drewnianych belkach. Na nim stały dwa talerze oraz kieliszki. Usiedliśmy na krzesłach, po czym basista wyjął z pod swojego tacę z nakryciem. Poprawiłam serwetkę.

- Spaghetti? – uśmiechnęłam się, podczas gdy Ash nalewał wina do kieliszków.

- Mam nadzieje, że będzie ci smakować – odstawił butelkę na ziemię.

W parku było bardzo cicho, nie było praktycznie nikogo. Tylko ja i on. Kiedy skończyliśmy posiłek wstaliśmy i oparliśmy się o barierkę. Ciemne niebo ozdabiały lśniące gwiazdy, a księżyc wyglądał jakby został zaatakowany przez miasteczkowego potwora. Woda pod nami szumiała cicho, a wiatr bawił się moim włosami, które co chwila musiałam odgarniać za ucho.

- Ślicznie wyglądasz – stwierdził mierząc mnie wzrokiem, ale po chwili zatrzymał się na trampkach. Zaczynałam żałować swojej decyzji – Oszałamiająco.

- Zły wybór, prawda? – spojrzałam krytycznym wzrokiem na buty, próbując ukryć je pod sukienką.

- To cała ty.

- Zły wybór? – zaczynałam czuć się skrepowana w jego towarzystwie.

- Nie – zachichotał –Chodzi mi o to, że zawsze jesteś sobą.

- Dziękuje – skierowałam głowę w górę, lecz poczułam coś chłodnego na szyi. Spojrzałam w dół i zobaczyłam srebrny łańcuszek z ptakiem gotowym do lotu. Obok niego wisiało skrzydło anioła.

- Żebyś zawsze czuła się wolna – oznajmił , gładząc moją szyję. Niemal czułam na skórze jego oddech.

- A co z Susan? – dotknęłam łańcuszka opuszkami.

-Ona mnie nie obchodzi – nadal za mną stał, stykaliśmy się lekko – Dobrze o tym wiesz.

- Dlaczego to robisz?– usłyszałam swój głos, niosący się po wodzie – Dlaczego?

- Bo mi na tobie zależy – przyznał Ashley – Tęsknie.

- Nie wierzę – odwróciłam wzrok, splatając palce na przemian.

-Mam ci udowodnić? – zapytał przybliżając się do mnie jeszcze bliżej. Sunął rękami po moich biodrach, talii i nogach. Włożył dłonie w moje włosy, delikatnie ujmując twarz, jakby trzymał motyla. Zadrżałam pod wpływem jego dotyku. Nasze czoła zetknęły się. Przejechał nosem po moim policzku. Staliśmy chwilę w tej pozycji, po czym basista zaczął powoli się do mnie przybliżać.

- Ash – zamknęłam oczy, wyszarpując się lekko.

- Zaufaj mi – pocałował mnie w szyję, idąc w górę. Mój oddech momentalnie się przyśpieszył. Muskał moją skórę. Uniosłam go góry podbródek, aby mógł zatopić twarz w moich włosach, leżących na ramieniu. Zaraz potem dotykał ustami każdego centymetra mojej twarzy, ja w tym czasie drasnęłam paznokciami jego przedramię, trzęsąc się pod wpływem emocji.

Nasze usta dzieliły milimetry. Czułam zapach jego perfum, który wprowadził mnie w stan błogości. Pragnęłam, aby jakakolwiek odległości przestały dzielić nasze sylwetki. On musiał pomyśleć o tym samym, bo szepnął coś niezrozumiałego, musnął kącik moich warg, aby potem nasze usta mogły złączyć się w namiętnym pocałunku. Zalała mnie fala wspomnień i ciepła. Przyciągnął mnie do siebie, a ja zatopiłam palce w jego czarnych włosach. Chciałam by ta chwila trwała wiecznie, lecz nagle coś usłyszałam. Oderwałam się od basisty i spojrzałam w stronę ciemnych drzew.

- Eff, wszystko gra? – Ashley ostrożnie poluźnił uścisk w moim pasie, ale nie pozwoliłam mu na to. Szelest liści ponownie zabrzmiał w moich uszach.

- Matty?

_____________________________

Cholernie romantycznie...

Przepraszam za wszystkie błędy, które mogły być w tekście.